Los Angeles en de Grand Canyon

Los Angeles en het echte California Beach gevoel zat er voor ons niet echt in. Het is altijd heet in LA, maar toen wij er waren was het – hoe kan het ook anders – “chilly”, oftewel: kouder dan het normaal is. We parkeerden onze kamper bij de Santa Monica Pier. Een reguliere auto kostte $14,- per dag, een camper $56,-. Maar goed, veel andere keus hadden we niet, dus toch maar daar geparkeerd. We deden onze korte broek/jurk aan, want we wilden niet toegeven dat het windje best fris was. Even een rondje over de pier en toen op naar Beverly Hills (waar alle rijke stinkerds wonen) en Rodeo Drive: de PC Hoofdstraat van LA. Na een goede poging met de metro zijn we halverwege uitgestapt, omdat het veel te veel gedoe was en te lang zou duren. Uber was wederom onze redding. In Beverly Hills was ik hevig op zoek naar de straten zoals ik die ken van de serie ‘Desperate Housewives’; keurig schone straten, met vrijstaande woningen met te nette veranda’s en strak geasfalteerde wegen. We zagen genoeg mooie straten met grote huizen en palmbomen, maar het was nog niet helemaal zoals ik ze in de serie had gezien.

Na Beverly Hills zijn we naar Hollywood gegaan om over de bekende Walk of Fame te lopen. Hollywood was vooral een drukke chaos met allerlei proppers die je ergens naar binnen willen lokken. We besloten weer terug te gaan naar de Santa Monica Pier – met de bus.

In Santa Monica toch maar de lange broek aangedaan en fietsen gehuurd om nog even langs de verschillende stranden te fietsen. Overal palmbomen, skaters, elektrische steps en mensen die hardliepen of aan het fitnessen waren bij de daarvoor bestemde workoutplatforms. Toen het donker werd zijn we richting onze camping gereden: Malibu Beach RV Park. Een mooi plekje met uitzicht op de oceaan.

Donderdag stond Universal Studios op de planning; een soort attractiepark waarin je wordt meegenomen in de wereld van film. Elke straat heeft z’n eigen thema. Zo was er de Simpsons, The Mummy, Jurrasic Park en ook Harry Potter waar je een ‘butterbeer’ kon drinken. De meeste attracties zijn gebaseerd op 3D, waarbij je dus in een karretje zit dat nauwelijks vooruit gaat, maar waarbij je wel het idee hebt – door de 3D-omgeving – dat je alle kanten op gaat. Martijn werd hierdoor ietsjepietsje misselijk. 😉

In de middag hebben we een Universal Studio tour gedaan. In Universal Studios zijn al 8.000 films opgenomen. Het staat hier dan ook vol met studio’s waarin films worden opgenomen en er zijn allerlei sets gebouwd die bijvoorbeeld de straten van New York nabootsen. En ja hoor, de tourguide zei op een gegeven moment: links zie je een set die onder andere gebruikt is voor de serie Desperate Housewives. Het was dus niet gek dat ik de straten niet in Beverly Hills ben tegengekomen, want blijkbaar is die hele straat gewoon nep. Maar ik was wel heel blij dat ik het eindelijk gezien had! Aan het einde van de middag hebben we nog een watershow (toneelspel) bijgewoond. Lekker Amerikaans en helemaal zeikstraalwaternat verlieten we het park.

Weer aangekomen in de camper bleek dat de waterpomp stuk was. Omdat we de komende dagen naar onder andere de Grand Canyon gaan, is het wel fijn als we gewoon water hebben. Dus de volgende ochtend richting de Apollo garage om de pomp te laten maken. Ondertussen per ongeluk nog de rechterspiegel eraf gereden (Martijn..), maar dat was niet zo erg aangezien we toch onderweg waren naar de garage. Na een uur – ondertussen een typisch Amerikaans Mac-ontbijtje gescoord - waren we weer klaar om de weg op te gaan; op naar de Grand Canyon! Vandaag wordt een lange rit en omdat het vandaag natuurlijk wel een mooie stranddag is, balen we daar wel een beetje van. Gelukkig staan er hele mooie dagen op ons te wachten in de Grand Canyon, Antelope Canyon, Bryce Canyion en Zion National Park.

’s Avonds rond half 7 kwamen we aan op een camping, ongeveer 170 km voor de Grand Canyon. Het was hier koud en winderig, dus de avond binnen in de camper doorgebracht. De volgende ochtend vroeg eruit om richting de Grand Canyon te gaan. Vanaf onze camping daar konden we op een shuttlebus stappen en binnen een kwartiertje zaten we in het Visitor Center van waaruit je langs de Caynon kon wandelen. Wat een uitzichten, ongelofelijk! Al die verschillende kleuren, hoogtes en stenen; heel gaaf om te zien. We hebben ongeveer 5km gewandeld langs de Canyon en vervolgens zijn we nog een stuk de Canyon in gewandeld. In totaal was deze trail 17km en aan alle mensen te zien die opwaarts liepen, moet dit een heftige tocht zijn geweest. Respect! Het schijnt dat je dan ook helemaal beneden in de Canyon kan slapen en daar kun je dus alleen te voet komen. Wij zijn slechts een stukje naar beneden gewandeld en vervolgens op het gemakkie weer naar boven. Einde van de middag speelde de wind op en werd het flink koud. Snel terug naar onze camping. ’s Avonds begon het te regenen, dus jammer genoeg zat een kampvuurtje er niet in. Dan maar binnen pannenkoeken bakken 😊. De volgende ochtend (het was ’s nachts overigens weer ijskoud) zijn we nog even naar de westkant van de Canyon gereden, want dat lag toch op de route naar onze volgende bestemming: Antelope Canyon. Vanmiddag hebben we daar om 16.00 uur een tour door de Lower Antelope die begeleid wordt door indianen. Zin in!